Laatste verslag..
Door: Robin
Blijf op de hoogte en volg Robin
17 Mei 2010 | Vietnam, Hanoi
Hallo allemaal,
Bij deze alweer mijn laatste verslagje, alhoewel ik inmiddels alweer bijna een week in Nederland verkeer! Beetje druk geweest met vriendinnetje, vrienden en familie.. maar dan toch hier mijn laatste verslag.
Mijn laatste activiteit in Thailand vond niet in Thailand plaats.. na een lange busrit en een afschuwelijke grensovergang kwam ik aan in Siem Reap in Cambodja. Om 4 uur snachts na twee nachten zonder slaap dus vertrokken met de zogeheten "Gamblers bus" naar Poipet (een casino stadje in nobody's land tussen Thailand en Cambodja, gokken is verboden in Thailand dus vandaar dat er elke avond bussen naar Poipet vertrekken). En Poipet bestaat dus ook alleen uit casino's. Na aankomst hier al gelijk irritante mensen die vroegen waar je heen gaat en wel even een visa voor je konden regeren (uiteraard tegen flinke kosten). Kwestie van negeren en doorlopen, met als gevolg dat ze je hinderlijk gaan volgen.. maar goed het hoort erbij. Na wat bribe money betaalt te hebben aan meneer de agent kreeg ik mn visa snel en keurig en kon ik Cambodja in!
Seam reap, onze eindbestemming van de dag, staat maar bekend om 1 ding: Angkor Wat. De volgende dag stonden we vroeg op om de zon op te zien komen boven Angkor Wat, dit was dan ook erg mooi. Daarna hebben we een Tuk Tuk gehuurd om ons rond te brengen omdat Angkor Wat 1 van de vele tempels op het terrein is, er zijn er namelijk nog veel meer! Angkor Wat zelf is een grote symetrische indrukwekkende tempel maar net zo indrukwekkend zijn Angkor Tom: een met lianen en jungle overgroeide tempel en Bayon tempel: een tempel bekend om zijn uitgehouwen gezichten. Helaas werden mn reisgenoten nogal tempel moe, ikzelf had er nog wel een tijdje willen doorbrengen maar na 10 uur rondgedwaald te hebben zijn we toch maar weer terug gegaan. Wel irritant zijn alle verkopers daar, waar je ook gaat wordt je benaderd voor water en hebbedingetjes.. en soms nogal agressief ook! Zo was een vrouw die naast me kwam lopen met sjaals of iets dergelijks, ik toonde geen interesse en liep door. Ze vroeg me waar ik vandaan kwam waarop ik "Holland" zei.. als antwoord kwam letterlijk: "kijken kijken niet kopen" waarop ik antwoordde dat ik helemaal niet keek, als reactie kwam er: "all Dutch are the same, kijken kijken niet kopen, stinky dutch" waarna ze wegliep. Al met al aparte aanvaring. Mensen raken geirriteerd als ze niets kunnen verkopen.. moet dan ook zeggen dat de omgang met de Thai prettiger is! Desondanks alle verkopers e.d. is het Angkor complex een must see en zeker een hoogtepunt in mijn reis.
Na Siem Reap verlaten te hebben zijn we doorgereisd naar de hoofdstad, Pnomh Penh, uiteraard hier ook genoeg mensen die je dingen willen verkopen. Zo wordt je gemiddeld benaderd door 5 tuk tuk chauffeurs als je uit je hotel komt zetten en tijdens het eten komen er kinderen naar je toe om lonely planets te verkopen. Voor 3-4 dollar per stuk kan je er al 1 kopen. Wel nep natuurlijk maar ook niet van echt te onderscheiden! Dus mocht je nog goedkoop lonely planets willen..
Pnomh Penh staat vooral bekend om zijn killing fields, in het communistische bewind van Pol Pot zijn er vele mensen letterlijk afgeslacht op een terrein buiten de stad. Met recht een gruwelbewind.. het terrein waar ik ben geweest bestond uit een groot altaar vol met schedels van slachtoffers en kuilen waar massagraven waren gevonden en "een heel groot terrein waar zich meer msssagraven bevinden maar die nog niet uitgegraven zijn.. Zo stond er onder andere (niet lezen voor mensen met een tere maag) een boom die gebruikt werd om babytjes tegen "kapot" te slaan.. afschuwelijk gewoon en erg indrukwekkend, Dit werd gedaan om latere wraak e.d. te voorkomen.. bah.. Gelukkig heeft dit bewind maar tot 1979 geduurd maar heeft het wel heel veel slachtoffers gemaakt.
De volgende stop was een middelbare school die was omgevormd tot gevangenis. Klaslokalen met prikkeldraad en speeltuinen omgetoverd tot martel apparaten. Vreselijk gewoon.. bijna onvoorstelbaar waar het menselijk ras tot toe in staat is.
Na deze deprimerende dag hebben we Pnomh Penh dan ook verlaten en zijn we verder gereisd naar Vietnam, Ho Chi Minh city (beter bekend als Saigon). Hier hebben we getracht scooter te rijden (voor elke auto zijn er minstens 15 scooters.. er is echt een grote niet aflatende stroom scooters.. echt apart om te zien!) Maar dit hebben we als snel weer opgegeven aangezien een reisgenoot een scooter moest besturen en hier niet zo bedreven in was.
Ook hier waren ze op de markt behoorlijk agressief en werd je soms op je schouders getikt als niets kocht of gewoon doorliep. Geef mij de Thai maar!
In Vietnam houden ze sowieso niet zo van buitenlanders, en al helemaal niet Amerikanen zoals duidelijk was toen wij de vietcong tunnels gingen bekijken.
Eenmaal bij de tunnels aangekomen kregen we eerst een filmpje te zien, er was ook een Amerikaan mee (die consistent antwoordde op de vraag waar hij vandaag komt zei Canada), en in de eerste minuut kregen we al 5x "American Soldier killer hero" te horen.. over kleine meisjes met granaat lancheerders die "enemy American soldiers" dood en dus American soldier killer hero is. De anti-Amerika gevoelens overheersen nog steeds.. Tevens veel zogeheten bamboe traps gezien.. spiesen in de grond met een ingenieus valluik erboven, ronddraaiende ijzeren spiesen die je letterlijk aan flarden rukt.. geen apparaat werd geschuwd.
De tunnels zelf waren erg indrukwekkend en uitgebreid. De toegang zelf was zo klein en verstopt dat ze onmogelijk te vinden zijn en een beetje dik persoon zou ook niet naar binnen kunnen. Soms waren er ook versmallingen zodat Amerikaanse soldaten geen gebruik van de tunnel konden maken. Ikzelf maakte gebruik van een wat makkelijkere toegang en heb 120 meter door de tunnel gelopen, van begin tot einde, en als 1 van de 2 personen van mijn groep van 20 die het hele stuk heeft gelopen. De rest kapte voortijdig en met recht! Het is echt een donkere hele smalle gang waar ikzelf ook nogal claustrofobisch van werd. En hier brachten de vietcong dan 5 jaar door, dat getuigt zekers te weten van doorzettingsvermogen!
Hierna kwam nog het War Museum, en ook dit was indrukwekkend, waarschijnlijk een beetje overdreven en 1 zijdig maar desondanks indrukwekkend. De gevolgen van het welbekende middel "agent orange" kwamen wijdverbreid in beeld (misvormde mensen en kinderen) en verhalen over slachtingen van het Amerikaanse leger waren er ook veelvuldig. Zo waren er ook kleine kooitjes gemaakt van prikkeldraad waar 6-7 mensen in opgesloten werden. Of gevangenissen waar bewakers elk uur worden afgelost omdat het er niet uit te houden is qua hitte.. maar de gevangen blijven lekker zitten. Ook hier was dus weer duidelijk te zien waar de mensheid tot in staat is en dat is toch wel schrikken hoor!
Voorderest is er weinig te doen in Saigon, behalve het presidentiele paleis wat wel grappig was om te bekijken. Ook de talloze gouden ster vlaggen van Vietnam en de hammer en sikkel vlaggen langs de weg was waren typerend. Al met al een goede ervaring geweest! Ook heb ik hier voor omgerekend 12 euro alle james bond films aangeschaft (nederland 120 euro :p) van uitstekende kwaliteit, in een mooie box met mooie cds, erg blij en wederom voor 12 euro scrubs seizoen 1-6! Ook van goede kwaliteit en met mooie box.. toch behoorlijk wat geld weten te besparen!
De 9e weer teruggevlogen naar Bangkok waar ik mijn laatste twee daagjes heb doorgebracht met shoppen. Twee paar schoenen gehaald, een nep ipod en talloze souvenirs. Heb in totaal 12kg naar nederland gestuurd, een koffer met 24kg meegenomen en een extra stuk handbagage van minstens 8 kilo mee. En dan nog moest ik spullen achterlaten. Ter referentie, ik ging erheen met 16 kilo! haha.
Na afscheid genomen te hebben van mn vrienden en een goede voorspoedige vlucht (met uiteraard vertraging) kwam ik weer in Nederland. Hier veel geslapen (jet lag) en het alleen maar koud gehad! Dus moet nog steeds aanpassen!
Was graag langer in Bangkok gebleven.. echter de situatie daar is onhoudbaar geworden. Gevechten vinden nu door de hele stad plaats, ook vlakbij waar ik woonde. Vrienden houden zich schuil of vluchtten weg en de stad zelf is nu toch echt een chaos geworden. Wat dat betreft is t maar goed dat ik weer thuis ben.. Het is echt jammer om te zien dat in de straten waar ik gegeten, gewinkeld en lol heb gemaakt nu brandende autobanden liggen en de politie clasht met de red shirts. Wel moet gezegd worden dat de red shirts nu alleen nog bestaan uit anarchisten, communisten en oproerkraaiers.. de oorspronkelijke (gematigde) red shirts, zoals de arme boeren uit Isaan e.d. zijn allang weg. En zelfs de gematigde red shirts, die het nieuwe plan van de premier accepteerde, zijn verdwenen. Ben bang dat het slecht gaat aflopen en hoop alleen maar op een snel en goede einde.. want iedereen moet Thailand kunnen ervaren zoals ik dat gedaan heb en dit is gewoon niet het THailand wat ik heb mogen kennen. Onthou dat dit maar een klein deel is van de bevolking en de rest net als ik hoopt op een snel bloedloos einde van het geweld..
Ik hoop dat iedereen met plezier mijn verslagen heeft gelezen! En mocht iemand naar Thailand en omstreken gaan en advies nodig hebben, bel of mail gerust en ik ben je graag van dienst :)
En voor de studenten: deze uitwisseling was echt fantastisch, prachtig en een enorm mooie kans, dus mocht je twijfelen of je nog op uitwisseling wil gaan? Ik zeg: doen! En Thailand zou een goede keus zijn.. Mijn cijfers heb ik helaas nog niet binnen. Maar dat komt nog!!
Dank voor het lezen en hopelijk tot snel allemaal!!
Robin
Bij deze alweer mijn laatste verslagje, alhoewel ik inmiddels alweer bijna een week in Nederland verkeer! Beetje druk geweest met vriendinnetje, vrienden en familie.. maar dan toch hier mijn laatste verslag.
Mijn laatste activiteit in Thailand vond niet in Thailand plaats.. na een lange busrit en een afschuwelijke grensovergang kwam ik aan in Siem Reap in Cambodja. Om 4 uur snachts na twee nachten zonder slaap dus vertrokken met de zogeheten "Gamblers bus" naar Poipet (een casino stadje in nobody's land tussen Thailand en Cambodja, gokken is verboden in Thailand dus vandaar dat er elke avond bussen naar Poipet vertrekken). En Poipet bestaat dus ook alleen uit casino's. Na aankomst hier al gelijk irritante mensen die vroegen waar je heen gaat en wel even een visa voor je konden regeren (uiteraard tegen flinke kosten). Kwestie van negeren en doorlopen, met als gevolg dat ze je hinderlijk gaan volgen.. maar goed het hoort erbij. Na wat bribe money betaalt te hebben aan meneer de agent kreeg ik mn visa snel en keurig en kon ik Cambodja in!
Seam reap, onze eindbestemming van de dag, staat maar bekend om 1 ding: Angkor Wat. De volgende dag stonden we vroeg op om de zon op te zien komen boven Angkor Wat, dit was dan ook erg mooi. Daarna hebben we een Tuk Tuk gehuurd om ons rond te brengen omdat Angkor Wat 1 van de vele tempels op het terrein is, er zijn er namelijk nog veel meer! Angkor Wat zelf is een grote symetrische indrukwekkende tempel maar net zo indrukwekkend zijn Angkor Tom: een met lianen en jungle overgroeide tempel en Bayon tempel: een tempel bekend om zijn uitgehouwen gezichten. Helaas werden mn reisgenoten nogal tempel moe, ikzelf had er nog wel een tijdje willen doorbrengen maar na 10 uur rondgedwaald te hebben zijn we toch maar weer terug gegaan. Wel irritant zijn alle verkopers daar, waar je ook gaat wordt je benaderd voor water en hebbedingetjes.. en soms nogal agressief ook! Zo was een vrouw die naast me kwam lopen met sjaals of iets dergelijks, ik toonde geen interesse en liep door. Ze vroeg me waar ik vandaan kwam waarop ik "Holland" zei.. als antwoord kwam letterlijk: "kijken kijken niet kopen" waarop ik antwoordde dat ik helemaal niet keek, als reactie kwam er: "all Dutch are the same, kijken kijken niet kopen, stinky dutch" waarna ze wegliep. Al met al aparte aanvaring. Mensen raken geirriteerd als ze niets kunnen verkopen.. moet dan ook zeggen dat de omgang met de Thai prettiger is! Desondanks alle verkopers e.d. is het Angkor complex een must see en zeker een hoogtepunt in mijn reis.
Na Siem Reap verlaten te hebben zijn we doorgereisd naar de hoofdstad, Pnomh Penh, uiteraard hier ook genoeg mensen die je dingen willen verkopen. Zo wordt je gemiddeld benaderd door 5 tuk tuk chauffeurs als je uit je hotel komt zetten en tijdens het eten komen er kinderen naar je toe om lonely planets te verkopen. Voor 3-4 dollar per stuk kan je er al 1 kopen. Wel nep natuurlijk maar ook niet van echt te onderscheiden! Dus mocht je nog goedkoop lonely planets willen..
Pnomh Penh staat vooral bekend om zijn killing fields, in het communistische bewind van Pol Pot zijn er vele mensen letterlijk afgeslacht op een terrein buiten de stad. Met recht een gruwelbewind.. het terrein waar ik ben geweest bestond uit een groot altaar vol met schedels van slachtoffers en kuilen waar massagraven waren gevonden en "een heel groot terrein waar zich meer msssagraven bevinden maar die nog niet uitgegraven zijn.. Zo stond er onder andere (niet lezen voor mensen met een tere maag) een boom die gebruikt werd om babytjes tegen "kapot" te slaan.. afschuwelijk gewoon en erg indrukwekkend, Dit werd gedaan om latere wraak e.d. te voorkomen.. bah.. Gelukkig heeft dit bewind maar tot 1979 geduurd maar heeft het wel heel veel slachtoffers gemaakt.
De volgende stop was een middelbare school die was omgevormd tot gevangenis. Klaslokalen met prikkeldraad en speeltuinen omgetoverd tot martel apparaten. Vreselijk gewoon.. bijna onvoorstelbaar waar het menselijk ras tot toe in staat is.
Na deze deprimerende dag hebben we Pnomh Penh dan ook verlaten en zijn we verder gereisd naar Vietnam, Ho Chi Minh city (beter bekend als Saigon). Hier hebben we getracht scooter te rijden (voor elke auto zijn er minstens 15 scooters.. er is echt een grote niet aflatende stroom scooters.. echt apart om te zien!) Maar dit hebben we als snel weer opgegeven aangezien een reisgenoot een scooter moest besturen en hier niet zo bedreven in was.
Ook hier waren ze op de markt behoorlijk agressief en werd je soms op je schouders getikt als niets kocht of gewoon doorliep. Geef mij de Thai maar!
In Vietnam houden ze sowieso niet zo van buitenlanders, en al helemaal niet Amerikanen zoals duidelijk was toen wij de vietcong tunnels gingen bekijken.
Eenmaal bij de tunnels aangekomen kregen we eerst een filmpje te zien, er was ook een Amerikaan mee (die consistent antwoordde op de vraag waar hij vandaag komt zei Canada), en in de eerste minuut kregen we al 5x "American Soldier killer hero" te horen.. over kleine meisjes met granaat lancheerders die "enemy American soldiers" dood en dus American soldier killer hero is. De anti-Amerika gevoelens overheersen nog steeds.. Tevens veel zogeheten bamboe traps gezien.. spiesen in de grond met een ingenieus valluik erboven, ronddraaiende ijzeren spiesen die je letterlijk aan flarden rukt.. geen apparaat werd geschuwd.
De tunnels zelf waren erg indrukwekkend en uitgebreid. De toegang zelf was zo klein en verstopt dat ze onmogelijk te vinden zijn en een beetje dik persoon zou ook niet naar binnen kunnen. Soms waren er ook versmallingen zodat Amerikaanse soldaten geen gebruik van de tunnel konden maken. Ikzelf maakte gebruik van een wat makkelijkere toegang en heb 120 meter door de tunnel gelopen, van begin tot einde, en als 1 van de 2 personen van mijn groep van 20 die het hele stuk heeft gelopen. De rest kapte voortijdig en met recht! Het is echt een donkere hele smalle gang waar ikzelf ook nogal claustrofobisch van werd. En hier brachten de vietcong dan 5 jaar door, dat getuigt zekers te weten van doorzettingsvermogen!
Hierna kwam nog het War Museum, en ook dit was indrukwekkend, waarschijnlijk een beetje overdreven en 1 zijdig maar desondanks indrukwekkend. De gevolgen van het welbekende middel "agent orange" kwamen wijdverbreid in beeld (misvormde mensen en kinderen) en verhalen over slachtingen van het Amerikaanse leger waren er ook veelvuldig. Zo waren er ook kleine kooitjes gemaakt van prikkeldraad waar 6-7 mensen in opgesloten werden. Of gevangenissen waar bewakers elk uur worden afgelost omdat het er niet uit te houden is qua hitte.. maar de gevangen blijven lekker zitten. Ook hier was dus weer duidelijk te zien waar de mensheid tot in staat is en dat is toch wel schrikken hoor!
Voorderest is er weinig te doen in Saigon, behalve het presidentiele paleis wat wel grappig was om te bekijken. Ook de talloze gouden ster vlaggen van Vietnam en de hammer en sikkel vlaggen langs de weg was waren typerend. Al met al een goede ervaring geweest! Ook heb ik hier voor omgerekend 12 euro alle james bond films aangeschaft (nederland 120 euro :p) van uitstekende kwaliteit, in een mooie box met mooie cds, erg blij en wederom voor 12 euro scrubs seizoen 1-6! Ook van goede kwaliteit en met mooie box.. toch behoorlijk wat geld weten te besparen!
De 9e weer teruggevlogen naar Bangkok waar ik mijn laatste twee daagjes heb doorgebracht met shoppen. Twee paar schoenen gehaald, een nep ipod en talloze souvenirs. Heb in totaal 12kg naar nederland gestuurd, een koffer met 24kg meegenomen en een extra stuk handbagage van minstens 8 kilo mee. En dan nog moest ik spullen achterlaten. Ter referentie, ik ging erheen met 16 kilo! haha.
Na afscheid genomen te hebben van mn vrienden en een goede voorspoedige vlucht (met uiteraard vertraging) kwam ik weer in Nederland. Hier veel geslapen (jet lag) en het alleen maar koud gehad! Dus moet nog steeds aanpassen!
Was graag langer in Bangkok gebleven.. echter de situatie daar is onhoudbaar geworden. Gevechten vinden nu door de hele stad plaats, ook vlakbij waar ik woonde. Vrienden houden zich schuil of vluchtten weg en de stad zelf is nu toch echt een chaos geworden. Wat dat betreft is t maar goed dat ik weer thuis ben.. Het is echt jammer om te zien dat in de straten waar ik gegeten, gewinkeld en lol heb gemaakt nu brandende autobanden liggen en de politie clasht met de red shirts. Wel moet gezegd worden dat de red shirts nu alleen nog bestaan uit anarchisten, communisten en oproerkraaiers.. de oorspronkelijke (gematigde) red shirts, zoals de arme boeren uit Isaan e.d. zijn allang weg. En zelfs de gematigde red shirts, die het nieuwe plan van de premier accepteerde, zijn verdwenen. Ben bang dat het slecht gaat aflopen en hoop alleen maar op een snel en goede einde.. want iedereen moet Thailand kunnen ervaren zoals ik dat gedaan heb en dit is gewoon niet het THailand wat ik heb mogen kennen. Onthou dat dit maar een klein deel is van de bevolking en de rest net als ik hoopt op een snel bloedloos einde van het geweld..
Ik hoop dat iedereen met plezier mijn verslagen heeft gelezen! En mocht iemand naar Thailand en omstreken gaan en advies nodig hebben, bel of mail gerust en ik ben je graag van dienst :)
En voor de studenten: deze uitwisseling was echt fantastisch, prachtig en een enorm mooie kans, dus mocht je twijfelen of je nog op uitwisseling wil gaan? Ik zeg: doen! En Thailand zou een goede keus zijn.. Mijn cijfers heb ik helaas nog niet binnen. Maar dat komt nog!!
Dank voor het lezen en hopelijk tot snel allemaal!!
Robin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
